دلبرا !  در دلِ سـخت تو  وفا نیـسـت چرا؟

کـافـران را دلِ نرم‌سـت و ُترا نیسـت چرا؟

خـونِ من ریـزی و چــشم تـو روا می‌دارد

بوسه‌ای خواهم و گویی که روا نیست ، چرا؟

این قسمت از غزل ناب اوحدی مراغه‌ای ، شرح حال «دیوار کوتاه» منه ... حالا پس از یک‌ماه  و4 روز تجربه‌ی نوشتن در «پارسی بلاگ» ، سرانجام به این نتیجه رسیدم : فضای این‌جا برام کوچک و«لباس» ُفرم آقای «مدیر» به تنم تنگه و اندازه‌ام نمی‌شه که نمی‌شه!

دفعه‌ی بعد (یعنی خیلی زود) ، با آدرس جدید وبلاگ خودم ، همه شما را به جایی دعوت می‌کنم تا در« آن» حس «ناامنی» نداشته باشیم. 

آقای... (شمابخوانید مدیریت فخیمه‌ی پارسی بلاگ)، ایهالناس !

توی 2 پُست  پایین‏تر ( باعنوان بدون سانسور) ، 2 قطعه عکس کار شده بود که یکی از اونا (امروز دوشنبه) غیب شد!

می تونید (بخوانید به سرقت رفت) !  ... به شکل و شمایل به‏ هم ریخته‏اش نگاه کنید!

عزیز من ! سانسور که شاخ و دم نداره  (بازهم علامت تعجب بذارم؟)

ماجرا از این قراره : یکی از عکس‌های این پُست مربوط می‌شد به یک همایش مُد در چین،

که طی آن پرچم‌ تیم‌های ملی فوتبال شرکت کننده در جام جهانی فوتبال ، به روی مایوی

2 تیکه زنان طراحی و به نمایش در‌آمده بود ...

گویا مدیریت فعال پارسی بلاگ (البته با شاه کلید و البته بدون دعوت) ، به این جا اومدن

و خلاصه با حذف عکس کذایی ، همه‌ی ما رو خجالت دادن!

به قول خانم‌ها : واقعن که !

یک توصیه به مخاطبین عزیز دارم: خواهشن کامنت خصوصی نذارید که با توچه به این

«شاه کلید»ی که دست دوست عزیز(!) ماست،  همه چیز امکان پذیره !

راستی ! ازبس علامت تعجب گذاشتم ، خودم هم تعجب کردم!

 اشاره : این مطلب کوتاه ، فقط یک سوال کارشناسانه است که ازسوی نگارنده مطرح می‌شه...

اولی : بازیگری را در آموزشگاه «هیوا فیلم» (1378) آموخت.

اسمش هست :« بهرام رادان »متولد: 1358  وحدود10- 12 فقره فیلم هم بازی کرده (حدودی عرض کردم)...

دانشجوی مدیریت بازرگانی بود و نمی‌دانم به‌خاطر مشغله‌ی کاری(!) توانسته لیسانس‌اش رو بگیره یا نه؟

دومی : برای بازی در فیلم «‌روز واقعه » (با سفارش محمدرضا شریفی‌نیا) انتخاب شد. اما بعد ها شخص دیگری جای او را گرفت. « هدیه تهرانی » معرف حضور همه است . وی متولد سال 1351 تهران و دیپلم دارد و ( با یک مقدار کم و زیاد) تعداد 18 بار به عنوان نقش اول، جلوی دوربین رفته است.

قصد این مقال ، بیوگرافی نامه نیست که نیست ! شما به بازی این 2 سوپر استار ایرانی خوب توجه کردید؟ با کمی دقت متوجه می‌شید که شخصیت‌های مورد نظرما (توی همه‌ی فیلم‌هاشون)، همون  شخصیت نقش قبلی‌‌شون رو تکرار می‌کنند؟

مشخصه‌های بارز و مشترک تکرار: سرد ، دزدیدن بی‌منطق نگاه (این‌هم از اون ایرادات بنی‌اسراییلی بود)، جیغ کشیدن (که در اولی بیش‌تر مستتر هست) ، نداشتن اشک توی چشم ( بیش‌تردر دومی مصداق داره) ، پشت سر گذاشتن شهرت ،و بلد نبودن یک لبخند خشک و خالی (والبته دل‌نشین ) و ...

اولی توی جشن خانه‌ی سینما (2سال پیش) ، خودش رو با ورزشکاران ملی مقایسه کرد و از کلاغی نام برد که باخبرهای شومش ، قراره آسمون صنعت فیلم‌سازی ما را(در آینده‌ای نزدیک) تیره و«سیاه» کنه !

دومی : قرار بود در فیلم «فرزند صبح» ( پروژه‌ی نافرجام بهروز افخمی)،  یک نقش کلیدی داشته باشه و ظاهرن می‌خواست در ُرل مادرامام ایفای نقش کنه که نشد...

با منتفی شدن این فیلم، مدت‌ها هم  شایع کرده بودن که  به عنوان مجری شبکه تلویزیونی «کروبی» می‌ره روی آنتن ....ولی یکهو رفت زن یه فیلم‌بردار کله گنده آمریکایی (تصویربردار فیلم ارباب حلقه‌ها) شد ... و مابقی ماجراهای تکراری...

پرانتز: البته چند تا فیلم کم اثر(بخوانید تجاری و جیب پرکن) هم بازی کرده که توی هیچ کدوم از اونا ، هیچ تغییر میمیک چهره‌ای در او دیده نشده که نشده...

نتیجه گیری اخلاقی : بی‌چاره اسم «علی نصیریان» بد درفته که یه عده می‌گن : بعداز فیلم «آقای هالو» ، نصیریان در حال و هوا و نقش  هالوی «مهرجویی»  باقی مونده و...

تذکر: حالا به عقیده‌ی شما ، به این 2 نفر بگیم بخند؟

اما پیشنهاد اصلی : حالا که این 2 نفر بلد نیستن بخندن، بیایید ما با هم بخندیم ! حتمن می‌پرسید: به کی و چی و چرا باید بخندیم؟

فرقی نداره... شروع کنیم؟ آماده؟

بابا جون ! همون خنده رو می‌گم... بخندیم؟

مثل همیشه ؛  ش –  هلو