بهار روياها

چند بهار است که حس هايت را از دست داده اي؟

چند بهار است که دست هاي زمين از شکرانه جنون تهي است؟

و خواب هيچ دريچه اي سرشار لبخند بادام نيست؟

چند بهار است که به خواب تو مي آيم و روياهاي تو را مي بينم؟

پنجره اي که انار مي نوشد، غروبي که فواره ميزند، تالاري که دهان مي گشايد

چند بهار است که مثل تکه ابري رفته اي تا دور؟

با اين همه به رويا مي بينم آنقدر ديرخواهي آمد که ديگر رنگ گونه واژه هايم را نخواهي ديد...

سلام نازنين غريب

باز هم گلي زيبا در گلستان زيبايت كاشتي

يا حق