سلام مي كنم به باد، به بادبادك و بوسه،به سكوت و سوالو به گلداني، كه خواب ِ گل ِ هميشه بهار مي بيند!سلام مي كنم به چراغ،به «چرا» هاي كودكي،به چالهاي مهربان ِ گونه ي تو!سلام مي كنم به پائيز ِ پسين ِ پروانه،به مسير ِ مدرسه،به بالش ِ نمناك،به نامه هاي نرسيده!سلام مي كنم به تصوير ِ زني نِي زن،به نِي زني تنها،به آفتاب و آرزوي آمدنت!سلام مي كنم به كوچه، به كلمه،به چلچله هاي بي چهچه،به همين سر به هوايي ِ ساده!سلام مي كنم به بي صبري،به بغض، به باران،به بيم ِ باز نيامدن ِ نگاه ِ تو...باوركن من به يك پاسخ كوتاه،به يك سلام ِ سر سري راضيم!آخر چرا سكوت مي كني؟ ●
